De methode die ik gebruik kan je inzetten bij de volgende uitdagingen:
Dyslexie, spraakontwikkelingsproblemen, ADD/ADHD, DCD, bedplassen, begrijpend lezen, rekenen, handschrift, autistisch spectrum, onhandigheid, moeite met herkennen/erkennen van grenzen, reisziekte, organisatie, planning en keuzes maken, ruimtelijk zicht en inzicht, balans en coördinatie, oorzaak en gevolg.
In deze tekst wordt voornamelijk ingegaan op de reflexen bij kinderen. Volwassenen kunnen hier echter ook nog steeds last van hebben. Gelukkig is het nooit te laat om primaire reflexen alsnog te integreren.
Reflexen zijn automatische reacties op de omgeving gericht op overleven. De primaire reflexen zijn belangrijke reacties voor baby’s. Ze zijn nodig voor een goede lichamelijke en sociaal emotionele ontwikkeling. Een voorbeeld hiervan is het automatisch pakken als er iets in hun hand gestopt wordt.
Reflexen moeten van een primaire rol overgaan in een secundaire rol en zo een ondersteunende functie gaan krijgen. Een primaire reflex is de baas over ons lichaam. Zolang deze nog niet geïntegreerd is kan je niet kiezen hoe je reageert. Een voorbeeld hiervan is als je het stuur van je fiets niet recht kan houden als je over je schouder kijkt.
Tijdens de ontwikkeling van een kind zal het lichaam een manier zoeken om niet geïntegreerde reflexen te compenseren. Het compenseren van deze reflexen kost heel veel energie. Deze energie kan een kind niet inzetten om de dingen te leren die hij eigenlijk moet leren. Reflexen komen niet uit zichzelf onder controle en we groeien ook niet over storende reflexen heen.
Een aantal reflexen wordt geïntegreerd tijdens de geboorte. Andere doordat kinderen bewegen waarbij herhaling een belangrijke rol speelt.
Stress, ziekte of een geboortetrauma zoals een keizersnee, vacuüm- of tangverlossing kunnen veroorzaken dat niet alle reflexen geïntegreerd worden. Ook een ongeluk op latere leeftijd kan er voor zorgen dat een reflex die wel geïntegreerd was weer terugkomt. Verder gebeurt het juist bij slimme baby’s dat een reflex niet geïntegreerd wordt omdat ze snappen dat iets wel of niet werkt. Daardoor gaan zij dan een beweging niet vaak genoeg herhalen om de reflex te integreren.
Vooral in de onderbouw van de basisschool worden de eerste problemen zichtbaar. Veel van deze kinderen zijn motorisch onrijp. Deze ontwikkelingsachterstand ten opzichte van leeftijdgenootjes levert ook leerproblemen op. Denk daarbij bijvoorbeeld aan lees-, reken- en automatiseringsproblemen, maar ook frustratie, faalangst en de ontwikkeling van een laag zelfbeeld. Deze kinderen ervaren hierdoor veel stress. Bij stress gaan we reflexmatig op onbewust niveau handelen. We vechten of we vluchten. Bij vechten gaan we boos of gefrustreerd gedrag vertonen en bij vluchten zie je (faal)angstig gedrag.
Het verwerken van informatie en het automatiseren van processen gebeurt in het deel van de hersenen dat de Cortex genoemd wordt. Als we reflexmatig blijven handelen kunnen we onvoldoende gebruik maken van dit deel van onze hersenen.
Om de primaire reflexen alsnog te integreren maak ik gebruik van de MNRI® Masgutova Reflexintegratie methode. Op de behandeltafel integreer ik de nog actieve reflexen en je krijgt oefeningen mee naar huis. Hoe lang en hoe vaak je moet komen hangt af van het aantal te integreren reflexen.